Zamazany poniedziałek

Dzisiaj, tak w połowie drogi do pracy, zdałem sobie z tego sprawę. Nie było już politycznie wracać do domu, a oprócz polityki ważna jest jeszcze ekonomia. Cena benzyny się nie poddaje.

Tak więc dzisiejszy dzień w mojej pracy spędzam bez okularów do czytania. Codzienna prasówka odbyła się jednak zgodnie z planem, ponieważ Firefox posiada zgrabny mechanizm zwiększania obrazu. Programy do pisania i arkusze kalkulacyjne również. Problem zaczyna się w chwili konieczności skorzystania z programu firmowego. Małe literki nie dają się powiększyć, dodatkowo wydruki z drukarki igłowej są nieczytelne. Niemożliwym staje się odróżnić zero od ósemki.

Dzięki bogu nie pracuję w aptece Tam każdy ułamek grama ma znaczenie. Inaczej ktoś zamiast lekkiego przeczyszczenia mógłby zasrać się na śmierć, lub osiągnąć nieustający wzwód. Co prawda niektórzy z radością przyjęliby tę drugą dokuczliwość, ale uwierzcie, że to nie jest takie fajne. Jak z takim widocznym dowodem działania leku, tłumaczyć szefowi – mężczyźnie, o przyczynach niewykonania planu za poprzedni miesiąc?

Mój kolega powtarzał, że może być ślepy i głuchy byleby mu tylko zmysł dotyku został.

Dzisiaj życie udowadnia mi, że to bardzo trudne, przejść roboczą dniówkę na macanego.

Wiem, wiem, że są takie fajne okulary - wszystko w jednym. Wygodne i w ogóle super. Schodziłem dwie pary takich szkieł. Ale teraz wybrałem wariant ekonomiczny. A jak mówią Amerykanie – nigdy nie oczekuj od towaru więcej niż za niego zapłaciłeś. Z tym, że z moimi ostatnimi „ekonomicznymi” szkłami ledwo zamknąłem się w tysiącu.

Czuję się niczym przysłowiowy krecik. Ślepawy i zagubiony. Dobrze, że zegar wiszący na ścianie posiada duże cyfry. Dzięki temu z pewnością nie przegapię końca pracy. Jeszcze tylko siedem godzin.